عاشقانه من برای تو

لیلی دیروز همراه مجنون، لیلی امروز در پی جیب مجنون وای بر حال مجنون امروز . . .

داستان عاشقانه من ( خیالی )

اگه این عاشقونه شده بهونه / واسه منو تو داره نشونه
نشون از عشقی که آتیش گرفته/ از اونی که منو تنهام گذاشته

اولین باری که دیدمش هیچ وقت یادم نمیره رفته بودم تو یه بوتیک لباس بگیرم من با نگار اونجا آشنا شدم اون اونجا کار میکرد برای اینکه پدرش فوت کرده بود مامانش هم گوشه بیمارستان افتاده بود اون مونده بود و دو تا خواهر کوچیکتر از خودش مجبور بود که واسه خاطر اونا کار کنه بگذریم .
اون روز من خیلی تلاش کردم که شمارمو بهش بدم اما نشد یعنی نتونستم تا میومدم شماره بدم یکی مزاحم میشد خلاصه با هر بدبختی بود شمارمو بهش دادم اول قبول نمیکرد اما با اصرارهای من بالاخره شمارمو برداشت اون روز خیلی منتظر بودم تماس بگیره اما نگرفت فرداش دیگه فکر میکردم شمارمو انداخته دور حول و حوش ساعت شش و نیم عصر بود که دیدم تلفنم زنگ میخوره فکر کردم یکی از دوستامه وقتی گفتم الو صدای یه دختر رو شنیدم گفت : سلام ! گفتم : سلام شما ؟ گفت : دیروز به من شماره دادین !! گفتم : آ بله میدونین راستش چه جوری بگم من میخواستم ما بیشتر با هم آشنا بشیم آ آ آخه من از شما خوشم اومده شما موافقین با من بیشتر آشنا بشین !! از صدای خندش فهمیدم گند زدم با لحنی مهربون گفت : اگه اینجوری نبود که باهاتون تماس نمیگرفتم !!
خلاصه ما با هم آشنا شدیم هر روز هم به هم بیشتر علاقه مند میشدیم هر روز عاشق تر از روز پیش یه روز وقتی داشتیم با هم صحبت میکردیم بهش گفتم : نگار ! گفت : چیه عزیزم ! گفتم : میشه واسه همیشه کنارم بمونی از پیشم نری ؟ گفت : چرا نشه من تا آخرش باهاتم خیالت راحت !!
اون روز خیلی حرفای عاشقانه به هم زدیم اونقدر که شب خوابم نبرد همش داشتم خدا رو شکر میکردم بابت این گلی که به من داده !
یه روز که رفتم دنبالش تا با هم بریم کمی دور بزنیم دیدم جلوی بوتیک داره با یه یارویی دعوا میکنه اون مردک هم هر چی از دهنش در میومد به نگار میگفت منم که این صحنه رو دیدم حرسم بد جوری گرفت رفتم سراغ یارو و تا میخورد زدمش آخر مردم اومدن منو از روش بلند کردن !
اون روز منو بردن پاسگاه نگار هم اونجا بود خیلی داشت غصه میخورد بهش گفتم : چته ؟ گفت :تو به خاطر من افتادی تو دردسر ازت معذرت می خوام گفتم : این چه حرفیه گلم اون مردک داشت زیادی قد قد میکرد حسابش رو گذاشتم کف دستش اینو که گفتم افسر نگهبان رسید و اسم منو خوند و منو بردن تو، اونجا افسر نگهبان گفت که هر طور شده باید رضایت شاکی رو بگیری و گر نه مجبوری تو زندان بمونی تا روز دادگاه که تکلیفت معلوم شه ! اون شب با هر بدبختی بود رضایتو از یارو گرفتیم و اون شب تلخ تموم شد!!
فرداش به نگار گفتم : من می خوام با خانوادم بیام برای خواستگاری از تو گفت : قدمتون رو چشم ولی مهیار جان تو که شرایط منو میدونی گفتم : اگه نگرانی خانوادم رضایت ندن اون با من نگران نباش من می خوام با تو زندگی کنم اونا که نمی خوان باهات زندگی کنن !!
وقتی که جریان رو با خانوادم در میون گذاشتم اولش روی خوشی نشون ندادن اما وقتی اصرار های منو دیدن ناچار کنار اومدن و گفتن باشه .
شب خواستگاری بود ما رفتیم از نگار خانوم خواستگاری کردیم همه چیز به سرعت برق و باد گذشت و ما حالا با هم نامزد بودیم خیلی روزای قشنگی بود خواهرهای نگار پیش پدر و مادر من بودن و اون دیگه از بابت اونا نگرانی نداشت فقط مونده بود مادرش که تو بیمارستان بود ما هم هر از چند گاهی بهش سر میزدیم تا اینکه یه روز به تلفن نگار زنگ زدن خانم نگار ... گفت : بله بفرماین گفتن : از بیمارستان تماس میگیریم متاسفیم مادرتون فوت کردن اینو که گفتن گوشی از دست نگار افتاد خودش هم از حال رفت من گوشی رو برداشتم و فهمیدم ماجرا چیه !!
وای چه روزای بدی بود منو نگار رفتیم بیمارستان نگار وقتی جنازه مادرش رو دید از هوش رفت و بستریش کردن حالش اصلآ خوب نبود نگار بعد از مرگ مادرش خیلی غصه میخورد یه روز که داشت از خیابون رد میشد یه ماشین بهش زد و ...
نگار ای وای من نگار من داشت پرپر میزد داشت از دستم میرفت اون روزای خوب حالا تبدیل شده بودن به بدترین و تلخ ترین روزهای زندگی من چقدر حس بدی بود اونقدر بغض داشتم که اگه میترکید سیل دنیا رو میبرد بعد از نگار من هم حال و روز خوشی ندارم دو تا خواهر نگار پیش من هستن سعی میکنم از یادگارهای نگار بخوبی مراقبت کنم . . .

توضیح : این داستان برگرفته از خیالات من بود و واقعیت ندارد پس غصه نخورید !!

تا عاشقانه بعدی . . .

چند خط برای عاشقان از زبان قلم سوخته من . . .

جدایی هرگز نبود رسم و رسوم عشق ما / چرا تنهایی شده سهم دل عاشق ما

دیگه فرقی نداره کی خواست از هم جدا بشیم/ بهتره اینه که دیگه بیاد هم تنها بشیم

ترانه : مهیار روزگار

درد ما، یعنی من و تو و خیلی های دیگه دردمون چیه که همش از دنیا شکایت میکنیم شاید عاشقیم و روزگار عشقمون رو ازمون گرفته ؟!!

خدایا یعنی تو به من درد میدی ؟ یعنی تو دوسم نداری ؟!

اینا سوالاتیه که شاید ما از خودمون بپرسیم ! جالبه تازه شدین مثل !!

اما خدا چرا نباید به خواسته های ما توجه کنه ؟ و چرا باید بکنه ؟

عشق، بریم سر عشق که درد اساسی هممون اونه !! عشق، مقدسه نباید لگدمال هرکس بشه نباید هر کی از راه رسید و گفت من عاشقم باور کرد عشق واقعی رو باید ثابت کرد !!

اول از خدا شروع کردم بعد رفتم سر عشق !

شاید بعضی ها فکر کنن خوب اینا که به هم ربطی نداره !

اما ، به نظر من داره ! من یه وبلاگ نویسم البته یه وبلاگ نویسی که درد عشق رو با تمام وجود حس کرده و هنوزم داره از عشق میسوزه ! اوقاتم رو با نوشتن جملات مبهم و شاید کمی هم سر در گم براتون پر میکنم شاید همراهی شما مرحمی هر چند کم بر روی زخم دلم باشه اما واقعآ من فقط نمی خوام پست الکی بدم و چهار تا بازید الکی تر هم بگیرم من می خوام شما به درد و دلهایی که تو این وبلاگ براتون می نویسم کمی فکر کنید !

من آدمی هستم که خوب شعار میدم اعتراف میکنم که خیلی کم بهشون عمل میکنم ! منی که عمل نمیکنم به شما میگم عمل کنید که خیر شما تو عمل کردنه !!!

بازم بریم سر داستان خودمون بریم سر عشق و خدا ! آتیش عشق رو خدا توی دلها روشن کرد !

عشق واقعی رو میگم نه چیز دیگه پس زیاد بیراه نرفتم !!

تا عاشقانه بعدی . . .

خاطره اول من عاشقانه نیست اما ...

سلام دوستان این وبلاگ عاشقانه منه اما من دوست دارم خاطراتم رو هم توش بگم بعضی از خاطراتم هم عاشقانه هستند امیدوارم بپسندید من خاطره نویسی رو از سال ۸۲ شروع کردم که بعد از ۷ سال دوست دارم که اونا رو به روی وب بیارم تا تجربه های تلخمو شما عاشقا تکرار نکنید سرتون رو درد آوردم بریم سر اولین خاطره ، من دقیقآ همون چیزی رو در زیر براتون تایپ میکنم که تو دفترچم نوشتم پس خوب و بدش رو بذارید به پای جوونیم .

امروز (یعنی اون موقه) یکی از روزهای فصل زمستان بود (منظورم همون است، هستش ) یعنی (در) تاریخ ۸/۱۱/۸۲ ساعت ۰۸:۰۶ دقیقه شب این خاطره را یادداشت کردم:

بسم الله الرحمن الرحیم

من امروز ساعت تقریبآ ۲۰ دقیقه مانده بود به ۸ به مدرسه رفتم در این روز یعنی روز چهارشنبه ما در مدرسه زنگ اول شیمی داشتیم زنگ دوم ریاضی که از آن متنفرم ( همین تنفر کار دستم داد ) و در زنگ سوم یا آخر هم شیمی، که شیمی ابتدا یک آزمایش انجام داد و بعد درس را ادامه داد بعد وقتی ساعت ۲۰ دقیقه مانده بود به ۱ بعد از ظهر زنگ خانه را زدند و دانش آموزان همه به خانه هایشان رفتند من هم به خانه رفتم در خانه عمه فخری ( عمه خودم ) را دیدم که دارد لباسهایش را آماده میکند تا برای فروش به خیابانها و روستاهای اطراف ببرد (اون موقه عمه من لباس فروش بود) من هم که از او یک بولیز گرفته بودم و از آن خوشم آمده بود با عمه جان دعوا داشتم تا یکی از آن لباس هم برایم بیاورد تا بولیز های من دو تا شود بعد از آن هم به دیدن تلوزیون افاقه کردم و بس . . .

توضیح : داخل پرانتزی ها رو فقط در وبلاگ قرار دارند و در دفترچه من نیست.

تموم شد میدونم چیز زیادی نداشت اما به مراتب که سنم بیشتر شده داستانهایی برام پیش اومده که میتونه برای همه عبرت بشه همشون رو ذکر میکنم روزی یه دونه تا به خاطرات عاشقانه برسیم.

مشق اول عشق چیست ؟

چه کس از حال ما دارد خبر؟ که میداند درد این دل ما را !؟ نباید نا امید شد از محبت های خدا، عشق را او آفرید تا که ما عاشق شویم دل ببندیم به هم نه که از روی هوس که از روی احساس آنکس که به کارش هوس بست عاشق نبود عشق مجنون به لیلی هوس نبود عاشق کسی باش که هر وقت از همه جا بریدی به دادت برسد او کیست ؟ سوال خوبی است همان کس که تو را آفریده !

مگر میشود عشق را به آفریدگار داشت ؟ چرا نمیشود عشق به خدا خیلی بهتر از عشق های زمینی است همه ما از عشقهای زمینی لطمه خورده ایم که اگر اینچنین نبود در این وبلاگ محقر من جمع نبودیم . . .

مشق اول عشق من در این وبلاگ این است که بگویم بدون عشق زندگی پوچ است اگر احساس آدمی نابود گردد باید برای عشق فاتحه خواند احساس و عشق از هم جدا نیستند مکمل یکدیگرند.

خوب بد زشت نظر شما در مورد مشق عشق من چیست ؟

منتظر مطالب بهتر باشید . . .

برای پست اول تا همینجا کافی است.